ในสังคมที่ทุกคนจะบอกคุณว่า เค้าแต่ละคนประสบความสำเร็จแค่ไหน เพอร์เฟคแค่ไหน ผมอยากจะออกตัวก่อนเลยว่า ผมล้มลุกคลุกคลานมาอย่างหนัก ผมเครียด ผมกังวล ผมทำผิดเยอะมาก พลาดเยอะมาก ตัดสินใจพลาดเยอะมาก ลงทุนพลาดเยอะมาก ผมนับครั้งที่กินแซนวิชเซเว่นแทบไม่ได้ เพราะต้องกินบ่อยมากๆๆๆๆอยู่ช่วงหนึ่ง เงินหมดตัว ลงทุนสั่งของไม่ได้มาตรฐานมา โดนภาษีที่ลืมคำนวณ ของหลายๆอย่างขายไม่ได้กำไรและขายไม่ออก มีเรื่องกับคนรอบตัวเยอะ ทำคนรอบตัวเสียใจมาเยอะ และผมกล้ายืนยันว่าสิ่งที่พูดแต่ละอย่างแม่งเป็นความจริง
แต่บอกเลยว่าผมไม่เคยรู้สึก ‘มีชีวิต’ มากเท่าวันนี้
เพราะอะไร ?
เพราะผมเรียนรู้ในบทเรียนที่ยากที่สุด โหดที่สุด ทรมานที่สุด เจ็บที่สุด ปวดที่สุด และต่อให้มันจะเจ็บปวดกว่านี้อีก
ผมโคตรจะพร้อมเลย
ถ้าคุณรักในบทเรียนยากๆ รักในกระบวนการเติบโต ความเหนื่อยในการไต่บันไดขึ้นไปข้างบนยอดเขา ถ้าคุณรักในหยาดเหงื่อ รักในน้ำตา
อะไรจะมาหยุดคุณได้อีกวะ ?
ตระหนักตรงนี้ให้ได้
ผมอยากที่จะแชร์ความรู้สึก แชร์วิสัยทัศน์เรื่องความสำเร็จให้ทุกคนเข้าใจในแบบของผมนะว่ามันต้องใช้อะไรบ้าง แต่มันอาจจะเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้สึกแบบเดียวกัน
ผมว่ามันต้องโดนเองว่ะ
ต้องเจอเอง ผมเคยเป็นอย่างทุกคนแหละ ไม่ชัวร์ ไม่แน่ใจกับอะไรๆต่างๆ เกือบยอมแพ้
แต่มันจะมีวันนึงแหละ ที่มัน Click เลย ว่า
กูไม่ใช่หมากในเกม
กูนี่แหละ ออกแบบเกมนี้เอง
กูจะแพ้ได้ยังไง ?
…ไม่มีทาง
#heroathletes
#game